Kujaku

De Kujaku is waarschijnlijk de meest populaire metallic variëteit met een patroon in de koi scene. Er is zelfs een Japanse kweker (Kaneko) die zich voornamelijk gespecialiseerd heeft in deze variëteit. Over het ontstaan van metallieke koi, die in het Japans Hikari worden genoemd, heb je kunnen lezen in Verschijningsvormen van koi. Om een Hikari koi als zodanig te herkennen kun het het beste naar de kop-/schouderpartij en de borstvinnen kijken, deze dienen een metaalachtige glans te hebben. Daarnaast zijn de borstvinnen tot aan het einde toe gekleurd, daar waar je bij Wagoi (niet metallic, geschubde koi) meestal een transparant deel hebt aan het einde.

Kujaku is een koi met een witte basiskleur, een rood zadelpatroon en een grijze tot zwarte aftekening van de schubben op zowel het rood als het wit. De oplettende lezer herkent in deze beschrijving onmiddellijk de Goshiki uit het recente artikel hierover (Goshiki). En dat klopt! Kujaku is namelijk de metallieke variant van Goshiki, hoewel deze associatie vaak niet wordt gezien omdat een Kujaku toch een heel andere uitstraling heeft dan Goshiki. Toch is de Kujaku ontstaan door een Goshiki te kruisen met een Purachina (Platinum Ogon, een metallic geheel witte koi).

Kujaku is het Japanse woord voor Pauw en inderdaad, als je de matsuba-achtige zwarte aftekening op de metallic ondergrond bekijkt, heeft dit wel iets weg van glanzende pauwenveren. Een (mannelijke) pauw heeft een overweldigende kleurenpracht om te imponeren en ook deze parallel kun je doortrekken naar Kujaku die een explosie van kleuren tentoonspreidt in de vijver. Als deze Kujaku nu ook nog GinRin schubben heeft, dan kun je echt spreken van een meerkleurige glitterbol uit de jaten 70.

Kohaku wordt op showa ingedeeld in de Hikari Moyomono klasse. Dit betreft metallieke variëteiten met een patroon, die géén zwarte basiskleur hebben. Onder deze showklassen vallen ook vissen als Kin Fuji (metallic Kohaku), Yamato Nishiki (metallic Sanke) en Hariwake. De enige subvariëteiten van Kujaku zijn de Tancho Kujaku, waarbij het enige rood zich in de vorm van een bol op het hooft bevindt en Ki Kujaku, waarbij het rood vervangen is door geel.

Het wachten is wat mij betreft nog op een Kujaku, waarbij de zwarte schubafteking alleen voorkomt op de witte basiskleur, waardoor de rode patronen hier als een soort eilanden op lijken te drijven. Eigenlijk dus de trend die is ingezet met de moderne Goshiki (Ukimi Goshiki) en die wordt doorgezet in de metallieke evenknie.

Samengevat kunnen we de Kujaku dus beschouwen als een graag geziene gast, die eigenlijk in geen enkele vijver mag ontbreken.