Diagnose: Overige Onderzoeksmethoden

In eerdere artikelen van Vijverleven hebben we besproken op welke manieren we een onderzoek behoren te starten en als vervolg daarop hoe een microscopisch onderzoek in zijn werk gaat (deel 1, deel 2 en deel 3). In dit stadium hebben we dus al een deel van het Anamneseformulier ingevuld en diverse controles (water, techniek, fysiek en gedrag) uitgevoerd. Na het microscopisch onderzoek zijn er echter nog meer mogelijkheden om tot een sluitende diagnose te komen. Lang niet altijd nodig, maar goed om te weten, als u er na het microscopisch onderzoek nog niet uit bent. Sommigen van deze methodieken kunt u zelf, voor anderen zult u hulp moeten inschakelen.

Bacterie(druk) meting

Hieronder vallen een algemene meting die het totale aantal vrijzwevende bacteriën in de vijver bepaalt en meer specifieke bacterie-onderzoeken gericht op ziekteverwekkers. Een algemene bacteriedrukmeting is een eenvoudige en goedkope manier om de bacteriedruk in de vijver te bepalen. Als deze hoog is, kan dat een oorzaak zijn van het probleem. We weten weliswaar niet welke bacterie hier dan verantwoordelijk voor is, maar wel dat er mogelijk sprake is van een bacterieel probleem, waarvan we de oorzaak kunnen proberen te vinden (bijvoorbeeld een ophoping van vuil in de vijver of het leidingwerk). Specifieke bacterie-onderzoeken zul je moeten uitbesteden, hoewel veel per post kan, waardoor de kosten niet te hoog oplopen. Hiervoor dient een swap te worden gemaakt.

Swap

Bij een bacteriële infectie kun je overwegen een swap te maken. Dit betreft een afname van wat wondvocht, met behulp van een wattenstaafje, dat vervolgens in een vloeistof met voedingsstoffen voor de bacteriën kan worden opgestuurd naar een laboratorium voor het maken van een antibiogram. Een swap kan natuurlijk ook worden afgenomen door een dierenarts of laborant, maar dan komen voorrijkosten en extra arbeidsloon om de hoek kijken.

Antibiogram

Bij een antibiogram wordt de vloeistof van de swap, waarin het wattenstaafje met wondvocht zat, uitgesmeerd over een voedingsbodem in een Petri schaaltje. Hierop worden tabletjes antibiotica gelegd en wordt het geheel in een stoof geplaatst om bacteriegroei te stimuleren. Na 24 of 48 uur wordt het resultaat bekeken. Daar waar de bacterie niet goed wil groeien (door invloed van het antibioticatabletje) vind je de antibiotica die kan worden voorgeschreven om de bacteriële infectie op de vis te lijf te gaan.

Autopsie

Hierbij wordt een overleden vis geopend om te bekijken of er een intern probleem is, waarmee de diagnose gesteld kan worden.

Echo/Röntgen

Met dit soort apparatuur kan in de vis worden gekeken, zonder deze te hoeven openen. Dit kan na verdoving worden toegepast door bijvoorbeeld een dierenarts.

Auteur: Joop van Tol (www.koitoday.nl)